Bölüm 1: Başlangıç
Edmond Dantes'i bilir misin? Bilmediğini biliyorum. Bilmediğini bildiğim halde bir gün bileceğini umarak anlatmak istiyorum. Sen her ne kadar anlamayacak olsanda anlatacağım. Bu bir okun yayından fırlaması, bir fişeğin tüfeğin namlusundan çıkması gibi durdurulamaz bir şey.
Zaman zaman Edmond Dantes'e benzettiğim olur kendimi. Hani şu bir ihanetle hapishaneye mahkum edilen ve sonunda da o hapishaneden kaçıp Monte Kristo Kontu olan Edmond Dantes'e benzetirim kendimi.
Ortak noktanız ne diye soracaksın sen şimdi. Yani şimdi anlamadığın için sormayacaksın ama soracağın zamanda gelecek, o yüzden söyleyeceğim sana: "İntikam!"
Fakat -her ne kadar bağlaçları sevmesem de- oldukça yakın olduğumuz bir ortak nokta olduğu gibi Edmond ile beni birbirimizden ziyadesiyle uzaklaştıran bir nokta daha var. Şimdi sana bir iyilik daha yapacağım ve sana onu da söyleyeceğim: Edmond hapishaneye bir kez girdi, ben ise ikinci kez.
Sen şimdi bu açıklamamdan sadece ve sadece Edmond ile benim farkımın onun hapse bir kez benim ise iki kez girdiğimi düşeneceksin yani biraz önceki açıklamamdaki inceliği göremeyeceksin yani "iki kez" ile "ikinci kez" sözcükleri arasındaki anlamı kaçıracaksın, biliyorum kaçırdın. Ben iyilik yapmayı severim, bir iyilik daha yapıp sana bunu da açıklayayım: Ben hala hapishanedeyim!
Şimdi sana neden bunları anlattığımı soracaksın, bunu sonradan soracağını söylemiyorum, bunu sen şimdi soruyorsun kendine yani bana ve burda anlattıklarımın neler olduğunu sana evet, evet sana tüm bunların anlamsız geldiğini zihninin bunları anlamlandırmaya çalıştığını da biliyorum.
Hiçbir zaman bütünüyle anlamayacaksın beni, bende aynı şekilde seni anlamayacağım. Konuşma hissinin hiçbir zaman iki insanın birbirini anlaması için olmadığını da biliyor bunu da senin bilmeni istediğim için bunları ve bundan sonrakileri sana anlatacağım.
Çok değil tüm macera bundan tam 25 sene evvel başladı. Hatta bundan da öncesi var muhakkak ama o zamanlar maddiyattan uzak maneviyatta bir ruh idim. Maddiyata döküldüğüm an yaratılışımda anlamını ve nedenini bilemediğim bir naiflik oluştu. Sanırım bütün bunlar yüce yaratanın bizler için çizdiği kader ile alakalı.
Anne ve babası memur olan biri olarak dünyaya geldim. Ebeveynleri çalışan birçok çocuk gibi bakıcıya ordan kreşe ordan da anasınıfına gittim. Yalnızlığı daha çocukken tattım. Beterin beteri vardır da elbet bu bahsettiğim konuda olumlu bir şey olmadı manevi dünyamda benim. İlk şiirimi yanlış hatırlamıyorsam 5. sınıftayken yazdım. Hiç unutmam o zamanlar ağabeyim "Bunu nerden gördünde benim diye yalan söylüyorsun." demişti bana. İncindiğimi, kırıldığımı hatırlıyorum.
Çocukluğuma dair bu olumsuzlukların yanında güzel şeylerde hatırlamıyor değilim. Mesela hastanenin orda bir kırmızı bir mavi bir kırmızı bir mavi ışıkları olan merdivene benzeyen şelaleyi de hatırlıyorum. Ne de çok isterdim yaz veya kış hiç farketmez Bilecik'in o caddesinde yürümeyi. Sonra orasıyla ilgili teyzemi hatırlıyorum. Dondurma alırdı bana iki tur atardık o caddede ve ben o rengarenk şelaleyi iki kez görmenin sevinciyle mest olurdum.
Bütün bunların Edmond Dantes ile ne alakası olduğunu soracaksan isen sabretmeni tavsiye ederim. Güzel olduğunu düşündüğüm hiçbir son öyle kolay gelmez. Sabret, her ne kadar birbirimizi bütünüyle anlamayacak olsak da bu yeni arkadaşlığımızı pekiştirmemiz için zaman ver bize hemşehrim.
Sen beni tanımıyorsun, bende seni. Bırak tanıyalım birbirimizi. İzin ver Bilecik'te bir ilki başlatalım. Gazete arkadaşı olalım seninle. Ne sen benim cismimi bil ne de ben senin cismini bileyim. Bu gazeteyi oluşturan kağıt ve mürekkep gibi olalım.
Haftaya görüşmek dileğiyle..
Hazar KARAMAN
